هند به گرد پای چین نمی‌رسد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد اقتصاد هند در حال رونق است. قیمت سهام بالا رفته که این امر در میان بهترین عملکردها در جهان است. سرمایه‌گذاری دولت در فرودگاه‌ها، پل‌ها و جاده‌ها و زیرساخت‌های انرژی پاک تقریبا در همه‌جا قابل مشاهده است. انتظار می‌رود تولید کل یا تولید ناخالص داخلی هند در سال جاری ۶درصد افزایش یابد (سریع‌تر از ایالات‌متحده یا چین). اما یک مشکل وجود دارد: سرمایه‌گذاری شرکت‌های هندی سرعت زیادی ندارد. پولی که شرکت‌ها برای آینده کسب‌وکار خود، برای چیزهایی مانند ماشین‌آلات و کارخانه‌های جدید صرف می‌کنند، راکد است.

به‌عنوان بخشی از اقتصاد هند، این سرمایه گذاری در حال کوچک شدن است؛ درحالی‌که پول به بازارهای سهام هند سرازیر می‌شود، اما سرمایه‌گذاری بلندمدت از خارج از کشور رو به کاهش است. «الکس تراولی» در گزارش ۲ژانویه در نیویورک‌تایمز نوشت، چراغ سبز و قرمز همزمان چشمک می‌زند. به زودی، دولت باید هزینه‌های فوق‌العاده خود را کاهش دهد که اگر پول بخش خصوصی افزایش نیابد، می‌تواند بر اقتصاد تاثیر بگذارد. هیچ‌کس انتظار ندارد رشد هند متوقف شود؛ اما افزایش ۶درصدی برای برآورده کردن جاه‌طلبی‌های هند کافی نیست. جمعیت آن، که اکنون بزرگ‌ترین جمعیت جهان است، در حال افزایش است. دولت این کشور یک هدف ملی برای رسیدن به چین و تبدیل شدن به یک کشور توسعه‌یافته تا سال۲۰۴۷ تعیین کرده است. اکثر اقتصاددانان می‌گویند که این نوع جهش مستلزم رشد پایدار نزدیک به ۸ یا ۹درصد در سال است.

سرمایه‌گذاری از دست‌رفته همچنین می‌تواند چالشی برای نارندرا مودی (نخست‌وزیر از سال ۲۰۱۴) ایجاد کند که تمرکز خود را بر تبدیل هند به مکانی آسان‌تر برای تجارت شرکت‌های خارجی و هندی قرار داده است. مودی در مبارزات انتخاباتی قرار دارد و در بهار با انتخابات روبه‌رو است و می‌کوشد ملت را برای به رخ کشیدن موفقیت‌های خود گرد هم می‌آورد. سرمایه‌گذاری آهسته چیزی نیست که مدیران، بانک‌ها یا دیپلمات‌های خارجی دوست داشته باشند، درباره آن بحث کنند؛ زیرا می‌ترسند شبیه مخالفان به نظر برسند. اما سرمایه‌گذاران درحالی‌که اقتصاد هم نقاط قوت و هم ضعف را نشان می‌دهد، بازی مطمئنی را در پیش گرفته‌اند. یکی از موارد توافق گسترده این است که هند باید از کُندی چین سود ببرد که به‌دلیل بحران در حال ظهور مالکیت به آن دامن زده شده است.

تنش‌های ژئوپلیتیک چین با غرب، با ایجاد انگیزه در شرکت‌های خارجی برای انتقال تولید در چین به کشورهای دیگر، گشایش دیگری برای هند ایجاد می‌کند. «سریرام ویسواناتان»، یک شریک مدیریتی هندی‌تبار در Celesta، یک صندوق سرمایه‌گذاری خطرپذیر دره سیلیکون، سرمایه‌گذارانی را توصیف می‌کند که «می‌خواهند خلأ ایجادشده در زنجیره تامین را پر کنند.» او گفت: «به نظر من این فرصتی برای هند است.» بانک جهانی تعهد هند به هزینه‌های زیرساختی را تحسین کرده است که در طول همه‌گیری زمانی که بخش خصوصی نیاز به نجات داشت، افزایش یافت. از آن زمان، دولت تلاش خود را دوبرابر کرده و برای بهبود جاده‌ها، بنادر و منبع برق که زمانی سرمایه‌گذاری‌های تجاری را پس می‌زد، هزینه‌هایی را پرداخت کرده است. اما بانک جهانی که ماموریت آن بالا بردن توان اقتصادهای در حال توسعه است، می‌گوید که این امری حیاتی است و میلیاردها دلار هزینه دولتی باعث افزایش هزینه‌های شرکت‌ها می‌شود.

اقتصاددانان هندی از «اثر جمعیتی» صحبت می‌کنند که برای مثال زمانی اتفاق می‌افتد که یک بندر جدید در کنار یک پارک صنعتی جدید درخشان، شرکت‌ها را به ساخت کارخانه‌ها و استخدام کارگران ترغیب می‌کند. سال گذشته، بانک اعلام کرد که پیش‌بینی می‌کند که ازدحام قریب‌الوقوع باشد، همان‌طور که برای تقریبا سه سال متوالی پیش‌بینی کرده است. «آگوست تانو کوامه» مدیر بانک جهانی برای هند، در یک کنفرانس خبری در ماه آوریل گفت: «برای تسریع رشد اعتماد، سرمایه‌گذاری عمومی کافی نیست. برای سرمایه‌گذاری بخش خصوصی به اصلاحات عمیق‌تری نیاز دارید.» ارزش بازارهای سهام بمبئی، پایتخت تجاری هند، نزدیک به ۴تریلیون دلار است که در مقایسه با ۳تریلیون دلار در سال گذشته، ارزش بیشتری نسبت به بازار هنگ‌کنگ دارد. سرمایه‌گذاران کوچک هند بخش بزرگی از آن بوده‌اند؛ اما معاملات سهام در مقایسه با شرکت‌های خرید و فروش سریع و آسان است. میانگین سالانه اخیرِ ۴۰میلیارد دلار سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به ۱۳میلیارد دلار در سال گذشته کاهش یافته است.